Skłamałabym pisząc, że kuchnia gruzińska należy do moich zdecydowanych faworytów. Niedomówieniem byłoby również stwierdzenie, że podczas mojej podróży rozkoszowałam się każdym posiłkiem. Wierzę, że kuchnia Gruzji ma wielu fanów, ja jednak należę do mniejszości, dla której pora obiadowa była prawdziwym wyzwaniem.

Jeśli przepadasz za wypiekami z białej mąki połączonymi z zabójczymi ilościami tłustych serów i mięs, gruzińskie dania mogą wkrótce stać się twoimi ulubionymi. Jeśli jednak twoja piramida żywienia bazuje na warzywach i owocach, rybach i lekkim nabiale, przygotuj się na rozczarowanie. Gruzińskie specjały mogą być dla ciebie zwyczajnie niejadalne. Warzywa występują głównie w formie pomidorowo-ogórkowej sałatki z cebulą i kolendrą lub grillowanego bakłażana z majonezem. Ale, przyjrzyjmy się bliżej konkretnym potrawom.

Chaczapuri adżarskie

Chaczapuri to chyba najbardziej znane danie pochodzące z Gruzji, nazywane przez niektrórych kaukaską pizzą.  Przenny placek nadziany roztopionym serem - co może być lepszego? Przyznam szczerze - kiedy spróbowałam go po raz pierwszy zakochałam się w tym daniu. Było niesamowicie proste, domowe i smaczne. Zasmakowało mi do tego stopnia, że jeszcze tego samego dnia wieczorem, postanowiłam zjeść je na kolację. Tym większe było moje zdumienie, gdy rano okazało się, że na śniadanie również jest chaczapuri. Na obiad podobnie. I na kolację. W ten właśnie sposób kiełkować we mnie zaczęła nienawiść do chaczapuri. Ilość sera, moim skromnym zdaniem, niebezpieczna dla zdrowia.

Mimo wszystko muszę przyznać, że chaczapuri to smaczne i sycące danie. Występuje w wielu regionalnych wariantach i z różnymi nadzieniami. Można spotkać wersje z grubo mielonym mięsem lub pastą z czerwonej fasoli. Chaczapuri adżarskie to natomiast ekstremalna wersja potrawy - ciasto zawinięte w kształt pieroga wypełnione jest roztopionym serem, masłem i jajkiem. Co jeszcze? Chaczapuri jest wszędzie i nie da rady od niego uciec. Gruzini kochają je tak bardzo, że traktują niemal jak chleb i przegryzają nim inne posiłki.

Chinkali

Chinkali ma w Gruzji status podobny do pierogów w Polsce, czyli narodowej świętości. Oba dania są zresztą dość podobne. Gruzińska wersja to nieco grubsze ciasto pierogowe, w które zawija się mielone mięso z dodatkiem odrobiny wody. W trakcie gotowania w środku tworzy się bulion, który najpierw trzeba wypić (wygryzwszy najpierw odpowiedni otwór), a dopiero później zjeść resztę sakiewki. Wymaga to pewnej wprawy, pierwsze próby dla większości osób kończą się tragicznie.

Czacza

I nie ma to żadnego związku z tańcem. Czacza to tradycyjna wódka produkowana z winogronowych resztek (coś w stylu włoskiej grappy). Do 60% zawartości alkoholu (niektórzy zaklinają się że do 80%). Straszne paskudztwo, ale spełnia swoje podstawowe zadanie.

Pierwsze dni w Gruzji spędziłam w przekonaniu, że churczchela to kiełbasa. Każdy sklep obwieszony był podłużnymi walcami w odcieniach brązu. Przecież to musi być kiełbasa!

Churczchela z orzechami laskowymi

A jednak nie. Churczchela to słodki deser, a dokładnie orzechy nawleczone na sznurek i maczane w soku winogronowym z mąką kukurydzianą. Sok twardnieje, staje się lekko gumiasty i otacza orzechy zwartą skorupką. Mój absolutny hit nr 1.

fot 1,2,3. flickr, cc: roboppy,